เห็ดหลินจือแดงหมายถึงเชื้อรา หมู่หนึ่งที่ขึ้นอยู่กับตามไม้ที่เน่าเปื่อยผุพัง เพราะจะพานพบอยู่ทั่วไป ณอันดับความสูงตั้งแต่ระดับน้ำทะเลจนจวบจนความสูงกว่า 1,000 เมตร ในอุณหภูมิระหว่าง 8 – 38 องศาเซลเซียส ต่ำกว่า 0 องศาเซลเซียส เส้นใยและดอกยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้แต่ไม่เจริญเติบโต เมื่ออากาศเริ่มอุ่นขึ้นก็สามารถเจริญเจริญงอกงามหลังจากนั้นได้ เห็ดหลินจือมีชื่อเรียกผิดแผกแตกต่างกันไปในสาธารณรัฐประชาชนจีนเรียกว่า หลิงชิง หรือไม่หลินจือ แปลว่า สุดยอดของต้นไม้วิเศษ สำหรับประเทศไทยเรียกว่า เห็ดกระด้าง เห็ดหั้งขอ เห็ดมะพร้าว เห็ดแม่เบี้ยงูเห่า เห็ดจวักงู เห็ดนางกวัก แล้วยังแยกประเภทไปตามประเภทของเห็ด ได้แก่
ดอกสีเหลือง เรียกว่า หวงจือหรือว่าจีนจือ มีรสหวานไร้รสชาติ มีคุณสมบัติในการบำรุงประสาท บำรุงร่างกาย ระบบระบายให้มีความสามารถดีขึ้น
ดอกสีแดง เรียกว่า ฉื้อจือหรือว่าต้นจืน มีรสขม ใช้เป็นยาแก้การแน่นอก เลือดตกค้าง บำรุงหัวใจ เพราะว่าคนไข้ที่เป็นโรคภูมิแพ้ยืดเยื้อ ช่วยปรับปรุงคนไข้ที่เป็นโรคสมองเสื่อม และเบาหวาน
ดอกสีเขียว เรียกว่า ชิงจือ มีรสชาติขมเล็กน้อย โดยมากพบในถิ่นที่ที่มีอากาศหนาวเย็นใช้ในการบรรเทาทุกข์โรคหัวใจ
ดอกสีม่วง เรียกว่า จื่อจือหรือว่าสีซ็อคโกแลต มีรสชาติขมเล็กน้อย มีคุณสมบัติบำบัดโรคไขข้ออักเสบ หูอักเสบ
ดอกสีขาว เรียกว่า ไป่จือหรือวีจือ มีรสชาติฉุน ขมเล็กน้อย มีสรรพคุณในการแก้โรคเกี่ยวกับทางเดินหายใจ ปอด จมูก ทำให้หายใจคล่อง
ดอกสีดำ เรียกว่า เฮจือหรือเสียนจือ มีรสเค็มเล็กน้อยไม่ขม มีคุณสมบัติในการขับน้ำตกค้างในร่างกาย บำรุงไต ขับเบา